18-12-2020
Ik heb vanochtend in het verpleegtehuis St. Jurrien in D. een bezoek gebracht aan een ‘stuk dor hout van de samenleving’, zoals sommige Corona-dwarsdenkers 80-plussers menen te moeten omschrijven. Ik bedoel natuurlijk mijn voormalige schoonmoeder. Bijna twintig jaar was zij de oma die iedere week – door weer en wind - vanuit haar woonplaats B. de trein pakte om een hele dag opgewekt in de weer te zijn met onze was, onze strijk en onze kinderen. Bovendien was ze niet te beroerd om bij het vallen van de avond ook nog een lekker maaltje macaroni voor ons allen op tafel te zetten. Dankzij dat dorre hout kon de rest van het gezin iedere week ongestoord naar school, werk, sport en kantoor. Maar dat niet alleen: ze was een van de trouwste fans van de muzikale verrichtingen van mijn oudste dochter en wilde geen concert missen. Al was het in Finsterwolde. Ze was de kurk waarop ons gezinsleven lang dreef. Hoezo dor hout?
Dat brengt mij op het volgende punt. En ik beloof u plechtig: na dit punt zal ik mij nooit meer wagen aan iets wat ook maar een beetje in de buurt komt van Korona met een C. Hoogstens van Faccin met een V. Of Tranquilo met een D. Maar goed, nog één keertje dus. Deze week stond er een paginagrote advertentie in de krant van Vrij & Sociaal, het eerste en hopelijk laatste politieke partijtje dat de Coronacrisis heeft voorgebracht. Het is een ideetje van Bas Filippini, die zijn sporen heeft verdiend als voorvechter voor privacy, met in zijn kielzog adjudant Viruswaarheid, tevens Soulcoach, trainer Hormoonfactor en miss Natural 2014 (nee, ik verzin dit niet) Anna Zeven. In de advertentie zetten de slimme communicatiestrateegjes van Vrij & Sociaal het aantal Coronaslachtoffers af tegen het aantal ‘beleidsslachtoffers’: 1600 blauwe bolletjes, waarvan 1599 lichtblauwe, één donkerblauw bolletje. Lekker gevonden, zeker. En in het meningencircus dat Corona heeft, is vrijwel alles geoorloofd. Maar eerlijk? Mwaah.
Ik wijs de meneren en mevrouwen van Vrij & Sociaal er graag op dat het risico kans maal gevolg is. De kans dat je ergens in Nederland nu een mondkapje op moet, is vrij groot. Maar het gevolg daarvan is – laat ik het voorzichtig zeggen - vrij klein. Ik heb nog niemand gezien met een rood uitgeslagen mondstreek, of wegrottende tanden door het gebruik. Het helpt wel tegen stinkende adem en een sjagrijnige kop en wellicht tegen de verspreiding van ziektekiemen. De kans op Corona daarentegen is niet zo groot, maar als je het wel krijgt kunnen de gevolgen dodelijk zijn. Vandaar dat ik vanochtend keurig een mondkapje op heb gedaan toen ik bij mijn schoonmoeder op bezoek ging, het liefste stukje dor hout dat ik ken.
En ach, die winkels die het niet redden door Corona? Ik zeg: economisch dor hout. Die hadden het zonder Corona ook niet gered, denkt u niet? Oh ironie…
Dor hout: opstoken in de kachel
Dorre mensen: koesteren