Reasons to be cheerful pt. VI: 2- voor-de-prijs-van-1

Reasons to be cheerful pt. VI: 2- voor-de-prijs-van-1

14-02-2021

Vroeger was het bij ons thuis geen vetpot, maar ook weer niet armoe troef. Mijn vader had als conciërge van een zalencomplex een redelijk salaris, maar er moesten natuurlijk wel vier kinderen gekleed en gevoed worden. Dus had hij er een semi-illegaal handeltje bij in het verhuren van serviesgoed. En het geld dat hij verdiende met het frituren van kroketten en bitterballen verdween ook in zijn eigen zak, en uiteindelijk in die van ons. Mijn moeder werkte hard mee aan de zijde van haar man, en lette bij het boodschappen doen op de kleintjes.

De enige roomboter die bij ons op tafel kwam, waren de boterkliekjes die overbleven na de lunches van de hoge heren van de Rotary club die op dinsdagmiddag bij ons plaatsvonden. Verder was het Wajang wat de klok sloeg, of Zeeuws Meisje. En hagelslag van - achteraf gezien - bedenkelijke kwaliteit. Iets wat nu door het leven zou gaan als cacaofantasie, als u begrijpt wat ik bedoel. En wee je gebeente als je daar naar het zin van moeders teveel van op je brood had gedaan. Dan pakte ze zonder pardon je boterham, hield hem schuin en alles wat er aan de Wajang bleef plakken, mocht je houden. De rest ging resoluut terug het pak in.

Heeft het mij in mijn ontwikkeling geschaad? Ik denk het niet. Maar ik merk wel dat de kindertjes van toen tegenwoordig allemaal een voorliefde hebben voor aanbiedingen. Je mag bij de familie Van W. rotzooi kopen zoveel als je wilt, als het maar goedkoop is. En blij dat we ermee zijn… Ik had er ook een handje van. Maar sinds ik mezelf dwing bij iedere dubieuze aankoop te bedenken welke kinderhandjes er aan te pas zijn gekomen, of in welke stoffige fabriek het is geproduceerd, verdwijnt de koopdrift vaak vanzelf. Het is net als met zin in sigaretten: vijf minuutjes volhouden en de trek verdwijnt weer.

Afijn: het gaat me qua koopdrift dus best goed af. Maar als ik toch eens een folder op de kop weet te tikken – we hebben een NEE-NEE sticker op de voordeur ter bescherming van mijn kooplust  – zit ik mij steevast te verlekkeren aan allerhande bedenkelijke waar die ik werkelijk niet behoef. Prijspakkers, hamsterkortingen, kiloknallers, stapelkortingen, bonusvoordeeltjes: ik ga er hard op. Maar ik heb mij zoals gezegd leren bedwingen. Nou ja: zo goed als. Er zijn enkele aanbiedingen die ik nooit kan laten liggen. Daar komen ze: Karvan Cevitan bij de Jumbo (smaak: framboos) en Sanex douchecrème bij het Kruidvat (halve liters). Met name de aanbiedingen van de Sanex zijn zo profijtelijk (2 voor de prijs van 1), dat ik altijd door de koopknieën ga. Het onvermijdelijke gevolg: er staan inmiddels dertien flessen Sanex te wachten om te worden uitgesmeerd over douchende lijven. Maar als de flessen volgende week in de aanbieding zijn, ga ik wederom voor de bijl. Tsja, Je bent Hollander of je bent het niet. En ook bedenkelijke redenen om blij te worden, zijn tenslotte redenen.

Klik hier voor meer colums