Reasons to be cheerful pt. XXVIII: Winkelman & De Wippert
18-08-2021
Winkelman & De Wippert. Je zou er een mooi warenhuis in kunnen herkennen. Denk aan Vroom & Dreesman, Peek & Cloppenburg, Clemens & August, ofwel: C & A. Maar dan chiquer. Denk aan Maison de Bonneterie, of de Bijenkorf. Bij W & W verkopen ze kleding van Gucci en Prada, krokodillenleren handtassen van Hermes, parfums van Chanel, schoenen van Christian Louboutin, Customized Nikes en natuurlijk veel Dutch Design. In het foodplaza op de bovenste verdieping heb je wijds uitzicht over de oude stad, en bestel je voor vijf euro vijftig een Latte Macchiato met een extra shot espresso. Voor drie euro extra krijg je er ook een stukje veggie pompoencake bij. Zo’n warenhuis. Maar ze noemen zichzelf liever department store.
Tsja, Ik ben er dit weekend geweest. Zowel bij Winkelman als bij De Wippert. Maar het is geen Bijen en ook geen Korf. Het zijn allebei cafés, maar uitspanning is misschien een betere benaming. Je komt ze tegen als je van Deventer naar Buurse fietst, een Twents dorp aan de rand van Nederland. Het zijn cafés waar ze in de grote stad vaak een beetje lacherig over doen. Maar voor wie er wel oog voor heeft: je komt terecht in een volstrekt uniek parallel universum.
De Wippert is gelegen onder de rook - dat wil zeggen: de uitlaatgassen - van de A1. Het café, dateert uit 1907 en leidt een kwijnend bestaan, zo begreep ik van de barvrouw, die het café runt met haar broer. Er zijn baravonden dat ze het moet doen met één gokverslaafde klant die in een paar uur tijd 50 euro in de fruitmachine gooit en ondertussen bij haar twee consumpties bestelt voor pak ‘m beet 5 euro. “De jeugd meneer? Die zoeken hun vertier tegenwoordig in de grote stad. Vroeger stond het hier op zaterdagavond stijf van de fietsen en auto’s. Tegenwoordig kan ik de zaak vaak al om 10 uur sluiten.” Het biljart voorin de zaak is bedekt met groen plastic waarop een dikke laag stof prijkt. Naast het cafégedeelte is er een zaal voor bruiloften en begrafenissen. Maar niemand trouwt meer in De Wippert, en niemand rouwt er nog. De geur van zware shag en mentholsigaretjes is verdwenen, de vier pissoirs in het herentoilet hangen er verloren bij. Wanneer zouden hier voor het laatst vier dronken kerels op een rij hun blaas hebben staan ledigen, vraag ik mij af onder het pissen. Als ik sta na te druppelen, bekijk ik het postmoderne decor van bruine en beige tegels waarin ik mij bevind, hier en daar voorzien van een bloemmotief. Mooi van treurigheid. Als je langs de Wippert komt, doe barvrouw Tini de groeten. En bestel ruimhartig.
Winkelman is er – eerlijk is eerlijk – een stuk beter aan toe. Maar in Twente zuipen ze waarschijnlijk ook meer. Buiten neem ik samen met mijn lief plaats op het terras dat wordt gesierd door een enorme kastanjeboom. Schuin aan de overkant klepelt de katholieke kerk de kudde, of wat daarvan over is, minutenlang de zaterdagavondmis in. De lokalen lijken het de gewoonste zaak van de wereld te vinden; ze praten gewoon, zei het wat luider, door het gebeier heen. Binnen hangt een enorme flat screen televisie. Vooral omdat je FC Twente dan heel goed kunt zien scoren, zo stel ik mij voor. Vier stevige kerels spelen ‘Kistje biljart’, een voor mij totaal onbekende spelsoort. In het midden van het biljart staat een houten kistje, met aan iedere zijde een opening. Op iedere rand van het kistje ligt een euro. Wie de euro eraf stoot, moet er een nieuwe opleggen. Van de opbrengsten wordt vast en zeker de drankrekening betaald.
Je kunt trouwens ook dineren bij Winkelman. Ik bestel een ‘Schnitzel met saus’, mijn vriendin twijfelt tussen ‘Zalmfilet’ en ‘Courgette Quiche’. Aan lauwwarme flauwekul op het menu doen ze hier niet, zoveel is duidelijk. Als we na afloop vragen om een dessertwijn, blijkt ook dat tot die flauwekul te behoren. Wijn is wit of rood, droog of zoet. Aan Pinot Noir of Sauvignon Blanc hebben ze geen boodschap. Aperitiefjes in de vorm van Grand Marnier en Tia Maria schenken ze tot onze verbazing dan weer wel.
Wie wil biljarten of ‘Ett’n bie Winkelman’ kan zich vervoegen aan de Broekheurnerweg 52 in Buurse, ook de thuisbasis van de Twentsche Kegelbond. Maar daarover wellicht een andere keer.